-kendimi genellikle cevremdeki insanlarin bir uzantisi olarak gormeme sebep olan o huzun ve umutsuzluk duygusu olmadan, beni kucuk bir cemberi sekillendiren prensip haline getiren gurur duygusu olmadan orada oyle dikilirken-orada yalniz ve terk edilmis dururken, denizin gucu, elementlerin savasi kendi hicligimi hatirlatti ve ote yandan kuslarin emin ucusu isa’nin sozlerini aklima getirdi: tek bir serce tanriniz olmadan yere dusmez.
