Bir insan kırıldığında gideceği tek yol; derin bir sessizlik.
Gerçekten kırıldığım, canımın yandığı birkaç an oldu. O sessizlik süresinde telafi edilemezse kırgınlığım muhtemel ki ağlamanın eşlik ettiği sinir krizi ve karşı taraftan acı çıkarma seansı başlar benim için.
Kırgınlık derin bir kuyuya dönüşür yani, çektikçe çekerim dibe..
sevdiğim bir özelliğim değil elbet. Bu yüzden insan kaybettim ben. Sağlık olsun;
*ama kırıldığım yerden kırana kadar huzur bulamıyorum, tabiatım böyle.
Yine de üzülüyorum ben de, kırılmasam kırmazdım bu kadar..
