Gerçekten sevdiğinde insan bunu yapmıyor kendimden biliyorum diyorum ki gitsin gitsin benimle mutlu olamıyorsa gitsin sorana en çokta bensiz mutlu olsun diyorum sevdiğinde insan kabul ediyor bunu anlıyor çıt çıkmıyor ağzından hakkında. eşle dostla dertlesirken bile üstü kapalı hislerimi döküyorum çıtım çıkmıyor o rakı masasında ama ne zaman sevdiğime inandırmaya çalıştıysam kendimi yani sevmediysem yeterince sırf kendimi sevdiğimden tutmuşsam o eli ben diyorum ki o beni sevmek zorunda topluyorum arkadaşları hemen zil zurna olana kadar oturuyorum o rakı masasına kalkana dek sayıyorum sövüyorum ona ama icten içe kendime kızgınlığım sevemedin ki sen diyorum suç senin sıçtın boşa geçti zamanınız sonra sarılıyorum telefona yazıyorum iste aklima ne gelirse dönmesini istediğimden değil rezilliğimi görsün uzaklaşsın istemi ve egomu yeterince tatmin edemeyisimden ki hep genelde dönerler ulan dönme lan seni seven insan istenmediğini ufacık bile hissettiyse seni rahatsız etmez ya da seni terk etmez gitsin ve mutlu olsun der başka ne diyebilir ki söylenmemiş sözleri vardır elbette ama sen kulaklarını kapamışsan hiç birini dile getiremez ki ardından.
