insan doğasına aykırıdır. zira insan aşağılık bir varlıktır - ki ben de insanım kendimi hariç tutmuyorum- ve adalet anlayışı kişiden kişiye mutlaka değişir. artı değer konusunu ele alırsak işveren arkadaş olarak düşünelim. düşünmek de emektir değil mi canlarım? işveren arkadaş şöyle düşünmüş olabilir mi acaba?
ben şöyle şöyle bir iş yapayım bu işi iyi yapabilecek adamları da işe koşayım. iyi de para kazanırım...
şimdi işçi günde bilmem kaç saat işverene çalışıp o parayı işverene kazandırıyor ya işte o işveren de o işe girmeyi düşünme emeğini sarf etmiş ve sermayesini riske etiş olmuyor mu? bu artı değerin de ''en azından bir kısmı'' işvereniin hakkı değil midir?
''çoğunuza'' göre değildir. neden? devrimci takılan faşolardan ibaretsiniz de ondan.
edit: tırnak içine boşuna almadık. iyi okuyun.
ayrıca ekleme: konuya dahil etmediği şey ise özel mülkiyetin kaldırılmasıydı. hele bi' sor neden etmedim? o da bu entrynin ilk iki cümlesinde yazıyor.
