Apartmana çok tıkılıp kalmış yaşayan biri değilim aslında. Çatı katı var, epey geniş bir alana sahip, oturup denizi izleme şansımız var, martıları evcilleştirme çalışmalarım devam ediyor, havuz yapıyorum onlara, seviyorlar suyu, kediler falan, keyfim yerinde şükür ama bahçe tadı alamıyorum.
En yakın arkadaşın ev bahçe içinde. Bir gidiyorum kapının önünde kangal, kahvaltı için bahçeye çıkılıyor, çocuklar koşturuyor etrafta, akşam orada içiyorsun, komşular geçiyor selamlaşıyorsun, gece yatmak için eve giriyorsun bir bakıyorsun birkaç meraklı fare seni izliyor. Yiyorsa uyu o noktadan sonra. Kulağına mı işeyecekler ayak parmağını mı yiyecekler belli değil. Aşırı güzel şeyler bunlar.
Eskiden apartmanlarda yaşayanlar bahçe içinde yaşayan insanlara özenmezdi. Hatta yoksul kesim olarak görülüyordu. Villa tipi evlerden bahsetmiyorum. Şimdi parası olan bile gecekondulara özeniyor. Yaşıyorlar bu hayatı çünkü. Umuyorum nasip olur diyor ve kendimi yine öpcüklerle uğurluyorum.
