Ben gevşek, bir ortamda en çok sesi çıkan, herkesle arkadaş olabilen, herkesle samimiyet kurabilen erkeği sevebilen biri değilim. Çok fazla sebebi var, bir sebebi böyle birini idare edemeyecek olmam. Ayak uyduramam. Çünkü iliskinin bir noktasında onun sosyalleşme ihtiyacı ve konuşma ihtiyacı beni boğmaya başlayacak. Ben biriyle karşı karşıya gelince 3 saat konuşmak istemiyorum çoğu zaman. Yine onun 83955 farklı arkadaşı ile vakit geçirmek istemiyorum.
Haliyle ben hep bir ortamın en sessiz insanını sevdim. Tam aksi ile vakit geçirmek ve birini sevmek başka şeyler. Ben sevmekten bahsediyorum. Daha gizemli geliyor insana. Bi de bu utangaçlığın altında genelde çok ciddi bir ego oluyor. Reddedilme korkusu nedenli kendilerini geri çekiyorlar. Taşı bir kırıyorsun altından yüksek ego, kibir, küstahlık ve zehir gibi bir zeka çıkıyor.
Yani ezik dediginiz kişi öyle pek ezik bir insan olmuyor. Eziklik sessizlik ya da utangaçlık ile alakalı bir mevzu değil pek ama siz bilirsiniz. Bu sabah aşırı uyumlu uyandım.
