devlet lisesinde öğretmenlik yaptığım yıllarda pansiyonda nöbetçi olduğum bir gün yemekhanede tabldotumu alıp masaya oturdum. benden sonra okulun kaloriferiyle ilgilenen görevli abimiz de yemeğini almış geldi karşıma oturdu. üç beş laf ettik yemek yerken. sonra kısa bir sessizlik oldu. ben o sırada içimden “ulan annem bu yemeği ne güzel yapardı” diye geçiriyorum. yemeğim bitti kalkarken afiyet olsun diyeceğime “ellerine sağlık talip abi” dedim. adam yemeğini çiğnerken birden durdu. ağzında ekmek parçası uzun bir süre bana boş gözlerle baktı.
