Aslında uyku düzeni oluşturmak aşırı basit bir şey.
Her gün saat 05.30'da uyanmam gerekiyor diyelim. 22.00 olduğu an yatağa girerim. Muhtemel uyuyamam. Saatler geçer. Geçer. Aklıma ölümsüz bir adam gelir, onun psikolojik durumunu merak ederim. Bir bakmışım uçak sesi geliyor, acaba mahallenin ortasına düşse ne olurmuş? Acaba hoşlandığım kişi şimdi napıyordur? Bir şekilde uykuya öyle ya da böyle dalarım.
Alarm saat tam 05.30'da çalar. Elbette uykumu alamamışımdır ancak şimşek gibi kalkarım. Hatta evin içinde en az 10 dakika ben kimim, burası neresi, ne oluyor dercesine oradan oraya amaçsız şekilde yürümem çok meşhurdur. Bildiğin uyanınca şoka uğruyorum. Neden? Çünkü kendimi rahata alıştırmıyorum. Bedenim beynimden önce hareket etmeye başlıyor. Beynimin uyanmasını beklersem alarmı 5 dakika ertelerim. Bu hakkı kendime vermiyorum. Hızlıca kalkıp yürümeye başlıyorum.
O saatte birkaç saatlik uyku ile çalışmak ve günü bitirmek yorgunluktan uyuyamamak gerçeği ile yüzleşmeye neden oluyor. Sorun etmiyorum. Sabah alarm çaldığı an yine hızlıca kalkıyorum.
Ve sonucunda birkaç gün içinde vücut bir düzen oluşturmak zorunda kalıyor. Mecbur. Yiyorsa düzene uymasın. Saat 22.00 olduğu an yatağa uzan, 4 dakika geçmeden uyursun. Düşünmemeye başlarsın. Çünkü çok uyuma hakkı vermediğini biliyor beyin. Ben beynime şımarma hakkı vermiyorum.
Bi de odanın çok sıcak olmaması gerekir. Mümkünse soğuk olmasına özen gösterin. Gün içinde yatakta vakit geçirmeyin. Çocukların uyku düzeni yine böyle oluşturulur. Denedim, oluyor.
