filmde maymun atalarını görüp sevinenlerin, filmi eleştirenlere salya sümük çemkirdiğine şahit olduğumuz başyapıt.
çünkü biz gerizekalılar ince espirileri anlamıyoruz. maç seramonisinde istiklal marşı okuyan arif'i farkedemedik. oysaki bunu yakalamak ne büyük bir marifet, eminim sadece aramızdaki seçilmiş yetenekler bunu farkedebildi. göndermeleri zaten hiç anlamadık, heralde bu da kültürel düzeyimizle alakalı. biz sevemedik çünkü film baştan sona ince espirilerle doluydu. mesela biz osuruğa güleriz ama siz illede ince osruruk istersiniz.
şimdi filmde rıdvan dilmen'in oynayacağını bilip de, maç sırasında "gol olur" diyebileceğini tahmin edemeyen andavallara bir soru soracağım. izlemiş ve beğenmiş olabilirsin hatta beğenmeyenlere götünün kuzey yarım küresiyle gülebilirsin. ama neden bu şiddet bu celal. hani dostuk, hani kardeşlik, hani fairplay. oturup adam gibi yorum yapacağına, "beğenmeyenlerin hepsi gerizekalı, bu yüzden film güzel" şeklinde bir tema benimseniyor. yoksa anlatacak hiçbir şeyiniz yok mu?.
şunu söylemeden edemeyeceğim. otaya çıkan işi beğenen arkadaşlar elbette bizim farkedemediğimiz bir şeyi farketmiş ya da filmi değişik bir psikolojiyle izlemiş olabilirler. hepsine tek tek saygı duyuyorum.
ben beğenmedim. hatta çok kötü buldum. absürt komediye bayılırım ama hakikaten boku çıkmış bu sefer. bir sürü boş ve anlamsız sahneler mevcut. senaryo diye birşeyin olduğunu sanmıyorum, daha çok doğaçlama oynanmış gibi. büyük bir hayal kırıklığına uğradım, hiç tahmin edemeyeceğim şekilde izlerken sıkıldım, bunaldım.
bu hayal kırıklığı çok büyük bir beklentiyle gittiğim için de olabilir. herşeye rağmen ortada büyük bir emek var, saygı duyulmalı ve beklentileri düşürerek gidilip görülmeli. eğer çıta türk sinemasının kalitesiyse bu film en üstlerde yer alabilir. eğer çıta cem yılmaz ise kalbimdeki yeri yerle yeksandır.
