Sadece gece sırtım kaşınınca ve güzel bir bebek gördüğüm zaman düşünüyorum. Gerçi bi de yaşlanınca bir evde tek başıma napacam diye düşünüyorum, o da var.
Onun dışında evlilik hayatını idare edebileceğimi düşünmüyorum. Çünkü karakter olarak tolere edilmem gerekiyor ve hâlâ kimse doğru soruyu sormadı. En basitinden bir yere davet edildiğim zaman o evde gerçekten bana değer veren insanlar varsa masayı benim takıntılarıma göre hazırlıyorlar. Mesela her zaman aynı yerde otururum. Masa eksiksiz şekilde kurulmalı ve kimse masadan ihtiyaç için kalkmamalı. Masa ile çenem arasında mesafe istediğim gibi olmalı. Sevmediğim bir yemek varsa o görmeyeceğim bir yerde tutulmalı.
Başka türlü davrandım. Davranmadım değil. istesem böyle davranmayı bırakıyorum. Benim beynim gelişmemiş bir beyin değil çünkü. Böyle davranmam olur biter. Ama o zaman mutsuz hissediyorum. O sandalye benim çünkü herkese en uzak sandalye o. Kimse geçerken bana çarpmaz. Kimsenin vücudu yanlışlıkla bana dokunmaz. Yemeklere en uzak olduğum için kimseye ben servis tabağı uzatmam, onlar bana uzatır. Başımı çevirip biriyle sohbete devam etmem gerekmez çünkü sandalyenin konumu nedenli herkes karşımda duruyordur. Masa ile çenem arasında o mesafe var çünkü böylece dimdik oturuyorum. Bu da tabak için eğilmek zorunda kalmamam demek oluyor. Sırtım ağrımıyor ve tabağın tüm kontrolü bana ait.
Ve biz bir masayı eksiksiz kuramayacak kadar gelişmemiş insanlar değiliz. Bir yemek tuzsuz olabilir, bu ihtimal var, madem öyle neden masaya tuz koymuyoruz? Ya da limon gerekiyor çünkü balık yiyoruz ve biri çıkıp o limonu sıkmak isteyecek. En önemlisi 4 kişiyiz ve masaya neden 3 bardak getiriyoruz? Neden kendimize saygımız yokmuş gibi davranıyoruz? Neden sıcacık yemek orada dururken masadan 5 kez kalkalım, sohbet bölünsün, biz ekstra yorulalım? Ve neden keyif aldığım bir ortamda sevmedigim bir yemek olsun?
iste bu yüzden evlenmiyorum. Çünkü şimdiye kadar tek bir insan bana neden sorusu sormadı. Tek yaptıkları bana istediğim sandalyeyi vermek. Oysa ben o sandalyeyi istediğim zaman meraklı birinin bana bakıp neden o sandalyeyi istiyorsun diye sormasını istiyorum.
Mesele sorulmuyor olması. Birisi sorsa ciddili bakacağım kendisine. Arkadaş niye sandalyeden kalkıp veriyorsunuz ya. Bak gerildim aniden. Mücadele edin, neden diye sorun, benim diyin. Hangi sandalye diyin.
Kalkıp sandalyeyi veriyor. işyerine bir sürü yastık götürüyorum, onca yastıktan biri alınsa olay çıkarıyorum, yine niye diye soran yok. Valla kimse sorgulamıyor.
