"...Şu köşeye atılmış gazete parçası gibi buruşuktur bedenim ama o hep burada ve pürüzsüz. Günlerden benim zamanım ama diğeri bundan habersiz. Beni umursamadan geçiyor günlerim ve sadece ismini biliyorum. Bakıyorum da yüzünde ne bir kırışıklık var ne de bir bitkinlik ifadesi, umarsızca akıyor kum tanelerim bunu artık çok derinden hissediyorum. Saniye sapkınlık yok, hep uygun adım yola devam, hemen şuracıkta ki musalla taşına taşıyor beni her geçen dakikam ..."
