Karikatür krizlerine, Muhammed maketi yakmalara hiç girmiyorum, ne kadar anlamsız (hatta zayıf ve içeriksiz antitez üreterek tezi kuvvetli kilmak anlamında -tersine anlamlı-) oldukları ortada... Daha entellektüel, seviyeli hesaplaşma yöntemlerine de bir bakmak lazım... Son günlerde Amerika'da pek popüler bir abimiz var, bildiğim kadarıyla bir evrimbilimci, Richard Dawkins... çok "satan" (Hail Satan!) kitabı "The God Delusion" Turkçe'ye de çevrilip "piyasa"ya suruldu;
Dawkins "Tanrı" ile "Din" ile mücadele ederken olayı sosyal ihtiyaçlardan, altyapı-üstyapı ilişkisinden tamamen ayrı tutarak dinlerin ne kadar saçma olduklarını, ne kadar "inanılmaz" olduklarını gözönüne sermeye çalışıyor... En tehlikeli bulduğum yaklaşımı ise şöyle bir şey; "Biz ateistler şimdiye kadar hiç Haçlı Seferi yapmadık, kadınların kafalarını zorla örtmedik, 9-11 planlamadık, olmayan tanrımız adına kimseyi öldürmedik..."
bu argümani öne sürersek örneğin koloniyalizm esasen hristiyanlığı yaymak için yapıldı tezini kabullenmiş oluyoruz ve emperyalizmin kapitalist altyapısını göz ardı edip ideolojik üstyapısına (tabiri caizse) kitlenmiş oluyoruz. Kaldı ki ateizmin egemen olduğu SSCB, çin gibi ülkelerde hükümetler kan dökmek bağlamında hiç günahsız değildi eğer kriter bu olacaksa, ki olmamalı.
Diyeceğim o ki, din ile hesaplaşmada bunun gibi zırva argümanlarla yola çıkıldığı sürece varılacak yer yeni bir din olur ancak... ilk bakışta çelişik gibi görünen başka bir durumla karşılaşmamız da olasıdır, söz konusu "ateist bakış" ya da "tanrısız dinler" kendilerine din algısının totalinde bir kıçlık yer açarken eleştirdikleri kadim dinleri de tahtlarindan etmeyip, aksine kıçlarının rahatını daha da arttirabilirler...
özünde olaya bakarken, analiz ederken ve ardından mücadele belirlerken ne "Kalpsiz dunyanın kalbi"ni ne de "Kitlelerin afyonu"nu akıldan çıkarmadan yol almak gerekiyor kanımca...
