yas 35, yolun yarisi eder...
cidden öyle mi? gercekten yarisi mi ediyor, yoksa tamamini da karsiliyor mu bazen?
biraz önce telefonla konustum babamla; "hastanedeydik." dedi. cizz etti yüregim, "bu saatte ne hastanesi?" dedim. "sakin ol." dedi babam o her zamanki güven veren sesiyle, "bak bir sey anlatacagim ama fazla üzülme..."
"ne oldu?" dedim, "kime?" kalbim sIkismaya baslamisken henüz.
"atilla abin" dedi, "baya ciddi hasta. tedavi görüyor."
"nesi var?" dedim, $akaklarimda atarken kalbim adeta.
"malesef kanser." dedi... sustu...
sustum...
tanim: uzaktan birilerinin yakalandigini duydugunda kontrolsüz hücre cogalimi diye tanimini yaptigin ama yakinlarindan birinin basina geldigini ögrendiginde dünyani yikan hastaliktir.
