Hiçbir fikrim yok, umurumda da değil. Kendisinden nefret ediyorum. Yolda görsem yolumu değiştiririm. Sınıfın en çalışkan en sessiz öğrencilerinden biriydim. Ailesi zengin olan havalı kızları kayırırdı hep. Bir soruyu yanlış yapsak sıraya dizip sopayla elimize vururdu. Ulan şerefsiz bunak herif, ufacık çocuğa mı gücün yetiyor diyemezdik. Ağlaya ağlaya sıraya otururduk. Sonra veliler gelince de bizi çok seviyor gibi yapardı. Bi kere müfettiş gelmişti, ben de en önde oturuyorum. Bana bi soru sormuştu hatta soruyu da çok iyi hatırlıyorum. Tahtaya bi resim çizdi, bu plato mu vadi mi diye sordu. Yanlış cevap verdim. Neyse adam güldü geçti, çıktı sınıftan. Bu andaval bi başladı bizi azarlamaya, ne gerizekalılığımız kaldı ne birşey. Sonra benim sıranın önüne geldi, önümde dolu bir kalemkutum vardı. Aldı onu eline, pat diye kafama vurdu. Nasıl canım yandı hala çok net hatırlıyorum. Velhasıl herkes öğretmen olmamalı, ben okuldan nefret ettiysem bu şerefsiz yüzünden ettim. Allah onu da bildiği gibi yapsın. inşallah iki yakası bir araya gelmez. Ölüm döşeğinde bu sahneler geçer gözünün önünden de vicdanı ona rahat vermez. Pislik seni.
