bir gün lisedeyken sene 98 falan. tembel bir öğrenci olduğum için dua ezberlemeden geçtim hocanın karşına.
hoca hadi oğlum başla dedi.
dedim hocam valla ben matematik çalıştığım için ezberleyemedim.
otur dedi sıfır. ama hocam dedim yapmayı etmeyin. bir dahakine söz ezberleyecem.
hoca: oğlum dedi bir sonrakine de dersten geçmek için ezberleyeceksen hiç ezberleme gelme yanıma. dua zaten ezberlenmez güzel evladım dedi. bu kendi ahlakın, benliğin için yapacağın bir şey olmalı.
haklısınız hocam dedim.
sonra uhud savaşını anlat dedi anlattım. bir de ev ödevi verdi oldu bitti.
