Osmanlı düşmanları tarafından yere göğe sığdırılamayan asker.
Bunlar ölümüne Osmanlı düşmanı. Osmanlı kazanınca üzülen, mağlup olunca sevinen tipler.
Osmanlı'nın şanlı tarihi bunları kanser etti. Kompleksten ovülasyonda kıvranan sancılı kadınlar gibi osmanlı'yı duyunca bir hallere giriyorlar.
Biz türküz oğlum. Hem kandan hem de ruhen... Savaş biz Türklerin sanatı.
Napolyon'u darbuka, seni de zilli tef diyeceğim ama anca kuzuların boynuna asılan çan kadar vasfın olduğu için artık olduğu kadar çalarlar Osmanlı tarihi dehlizlerinde.
Sizin gibi angaryacı başı sürgün tohumları mı eleştirecek savaşçı Türkleri?
