Bana birinin önemli olanı söylemesini istiyorum;buna hakkım var!
Sormak en doğal hakkım...
Kurduğum cümle anlamsız olabilir
Şu an kendimi anladığım zamanlardayım.
Uzak yollara yürümüşüm ve yürümeye devam ediyorum şimdilerde.
Bakışlarımla etkilemişim duygulu dokunuşları...
Hissetmişim kırmızının isterik benliklerdeki sigara kokusunu.
Tahrik olmuşum çekici tutkuların tatminkar hislerinden.
Benliğimi eritmek istiyorum,geçmek istiyorum soğuk odaların bana anlatabilmek istediği sorgusuz tıkanıklarımdan.
Beynim her zaman uyuşuk.
Demli zamanları bir daha asla hatırlamayacak ya da hatırlamak istemeyecek insanlardanım.
Kendimi üç beş damla ile tarif edemem ki ben!!!
Çünkü senin görebildiklerinden çok daha fazla derin bir yerlerdeyim.
Belki doğum senin göremediğin anlamlardadır.
Ölüm de bu denli derindir aslında.
insanların ayıkken fark edemeyeceği kadar derin bir kuyudur...
Bugün görebildiysem bazı şeyleri şükredebilmek ya da vicdanen rahatlayabilmekten değil.
Farkında olabilmektendir anladıklarım ya da farkında olabildiklerim.
Bırak biriktirdiklerim bir bir aksın kağıtlara
Ve her biri bir düş baladı olsun.
Varsın kimse anlamasın beni,varsın en sevdiğim bile anlamasın...
Varsın mezarlık çiçekleri sıyırarak kessin her bir yanımı
Aşkımın sana kalan damlaları da yok olup gitsin satırlarda...
Ben yine de mutluyum yine de bitmez ruhumun görebildikleri.
Bitmez tazelenen ruhun ölüme yakınlığı...
Gün geçtikçe daha bir yakınlaşacak ölümle yaşamın kesiştiği nokta
Bu bezeyiş ve kurgulanmış zamanlar bitecek.
