Olayı kabul edelim. Diyelimki bu arkadaşımız fakir ve bi tek alabileceği luppo vardı. Buna göre yorum yapacak olursak;
Arkadaşlar siz olayın ciddiyetinin farkında değilsiniz galiba. Sadece amerikada 2 bin küsür insanın öldüğü bir hastalık bu. Bakın amerika dünyanın bana göre en güçlü devleti olmasına rağmen 2 bin insan ölüyor ve devlet başkanları çıkarak bir şey yapamıyoruz efenim diyor. Ya yeme kardeşim, oruç tut, az ye, komşundan para isteyeceğine ekmek gibi makarna gibi kısa günde atıştırmalık iste. Benim oturduğum şehirde yasak olmamasına rağmen oruç tuttum, az yedim, iki gün ne olur yani.
Çocuk mevzusuna gelince, çocuktur bu büyük istekleri olmaz. Vereceğin bi salçalı ekmek bile bazen yeter, bize yetiyordu çocukken. Saatlerce sokakta oynadıktan sonra eve gelip sana yağı sürülmüş ve üstü tuzlanmış ekmeği hapur hupur yiyorduk ve mutluyduk. Çikolata lükstü, şekerler bile bazılarımıza lükstü. Yani babam bi luppo almadı o zaman, alanda yoktu zaten. Yani velhasıl kelam 2 gündü bu yasak ve tvlarda bu belirtilmişti.
Yani işin özü şudur, ibni haldun hazretinde söylediği gibi "korkumuz aç kalmaktan değil korkumuz tok kalamamaktan." Umarım bazılarınız bu yazımı sonuna kadar okur ve bana katılır.
