Yaklaşık beş senedir Bipolar Tip-2 tanısı ile mücadele etmeye çabalıyorum. Bunun tarifi, tasviri nasıl yapılır bilemiyorum, bugüne değin yazılan çoğu tecrübeyi okudum, benzer şeyleri yaşadım, yaşattım.
Son 4 gündür depresif epizodun ayak seslerini duyuyorum. Olur olmaz şeylerde melankoli kırıntıları buluyor, kendime, çevreme ve hayata dair her kurum/kuramı en acımasız sorgulara maruz tutuyor ve daima olumsuzluğa meyyal ediyorum. Her filmde gözüm doluyor, her şarkıda bir hüzün arıyor, buluyorum. Bugün yaklaşık 4.5 senedir tuttuğum blogu baştan aşağı okudum. Tekerrür, tekerrür ve tekerrür. Bundan ibaret. Kısır bir döngüde hapsolmuş gibi hissediyorum. Nereye kadar mücadele edebileceğimi dahi bilmiyorum. Buraya neden yazdığıma da emin olmamakla beraber, bu epizodun bitişine yakın dönüp editlemek isterim. Tabii maninin tatlı rüyalarına fazla kanmaz da burayı hatırlıyor olursam*
