Benim çok var... yağmurun yağması bile beni hüzünlendirmeye yeter bazen sokakta yürürken, kaldırım taşlarını izlerken, küçük bir çocuğun çöpten kartonları toplayışını izlerken, hayatın her perdesinde hüznü araladığımı fark ettiğimde de hüzünleniyorum her mutlu olacağım diye çabaladığım da ayağımın taşa değmeden acı çektiğim günlerde acı çekmişleri gördükçe de hüzünleniyorum velhasılıkelam hüzünlenmek için sebebe gerek yok benim için...
