küçük elif'i home made videosuyla türkiye'nin gündemine getiren sözü.
kemalistler çok duygulandılar. ağlayanlar falan oldu. atatürk'ü kutsal görenler küçük elif'e küçük beyinleriyle üzüldüler.
eminim bazıları durumu abartıp "aaah ah nerde o eski tek partili günler, güçlü darbeler" diye iç çekti.
ama hiç kimse düşünmedi. elif neden ağlıyordu? atatürk'ü neden seviyordu? bu yaştaki bir bünye yakınları ve oyuncakları dışında neden hıçkırırdı?
atatürk'ün kitaplarda anlatılan büyük başarılarını bilmediği, bilsede onları anlayıp ağlamayacağı kesin.
kemalistler bunları kendilerine sormadılar. zaten bazılarının gözyaşları hala kurumadı.
heryerde resimleri ve heykelleri olan bir adamdan bahsediyoruz. tarih bilgimiz "onun" yaptıklarından ibaret. tabi sadece "iyi" olanlardan. çünkü o yanlış yapmaz dimi ama?
bu baskıdan ve dayatmadan başka nedir?
küçük bir çocuğun bir liderin ardından ağlaması o liderin despot olduğunu göstermez mi?
küçük beyninin nasıl yıkandığını göstermez mi?
"atatürk kalksada ben yatsam, o olmasa anam orospu babam pezevek olurdu" diyenlerde bu yollardan geçmedi mi?
ikiside küçükken atatürk baskısına maruz kalmış. beyinleri yıkanmış. küçük elif belki ileride araştırır, bazı şeyleri tam manasıyla öğrenir. diğer grup için zaten çok geç.
"Bazıları küçük Eliften feyz alsın ,Atatürk ölmedi bizlerle Elif" gibisinden histeri krizine girenlerde oldu.
diyanet işleri geçenlerde "din anlayışınızı çocuğunuza dayatmayın" dedi.
herkes pek bir sevindi ve katıldı bu düşünceye.
o zaman soruyorum sana laik insan? neden bu minik bünyeye bazı şeyleri dayatıyorsun? neden onu ağlatıyorsun?
