Güzel kitaptı. 15 yasimda okumustum.
Gerçekçiliğin dışına çıktığı bi nokta var Ama her yerde gözüne çarpmıştı;çocuğun her şeyin farkında olması.
Küçük anlamaz diyeceğimiz bi çocuk gözümün önüne geliyor ama şeytan gibi mübarek, koca insan gibi bütün dolapların farkında.
Çocugun adının olmadığını da çok sonra fark ettim. Zaten herkesin çocuğa hitabı farklıydı, herkes için anlamı neyse çocuğun, o olmuştu. O yüzden fark etmedim.
Yanlış hatırlamıyorsam anayı babayı kaybedip halası miydi nenesi miydi bi de dedeyle kalıyorlar önce sonra kuzusu oluyordu kuzuyu ve diğerlerini kaybediyor bi şekilde tam hatırlamıyorum. Sonra zaten obur akrabalarına geçiyordu
Kısaca çocuk aslında her şeyini kaybetmiş bi çocuk, tiya da yanlis hatırlamıyorsam akraba bağlamında her şey oluyordu,teyze hala vs. Dâhil
E her şeyini kaybetmiş biri tiyasini (her seyini) bulunca ona sımsıkı tutunmaz mı? Tutundu iste.
Aski konusunda yorum yapamayacağım. Çünkü cocugu anlıyorum da,eleninin de aski şahsen bende pek olumlu düşünceler uyandiramadi.
