bunun psikolojik bir adı vardı ama şuan aklımda değil. son yıllarda bende böyleyim ne yediğimden tad alıyorum ne içtiğimden nede başka bir şeyden yaşıyorum sadece bir bitki gibi yaşama isteğim de kalmadı. keşke kendi canıma kıyacak cesaret olsa ama oda yok istemeden yaşıyorum sanki tanrı zorla yaşamamı istiyor ve dünya kafesim.
