Çok güzel adamlarla birlikte oldum. Ses tonu, elleri, gülüşü, boyu posu elbette ki zekası.
Ama hep bir adım önde tuttum kendimi kaybetme korkusu yaşamamak için çok sevmemeliyim diye. Bunu kaldıracak ne özgüvenim ne cesaretim ne de sevgiyi hayatının ortasına koymuş bir halim vardı.
Kapılıp gidenleri, aşkından salya gözyaşı dökenleri, karşı tarafın ağzına düşenlere de ezik bakıyordum.
*
Zaman geçti, o güzel adamlar kadınlar, kendilerini kaptırıyor dediğim kişiler aslında ne kadar yürekli, kendine güvenli olduğunu gösterdiler bana.Ben kaçak güreşip egoya bok sürdürmezken bu kişiler sevgi olsun da olsun derdindeydi
Bu bahsi geçenler hastalıklı, saplananlar değil. Onların ki zaten sevgi değil.
Neyse sözlük,
Bu cesur insanlara değer verin. Feyz alın. Biraz burnunuzu kaf dağından aşağı çekin. Ben denesem de başaramıyorum pek ama siz yapın bunu.
