Ne vakit babamın yokluğuna gitsem
Babam bana bir şey diyor.
Diyorum ki, bir yerdeyim ben baba
Bir gökte. Gökte gece var, ay var,
Sen de varsın. Ama hercai bir şey sanıyor
insanlar beni böyle görünce.
Oysa benim karnımda bir zehir var.
içimde çok uzakta biri kalmış da
Onu çok özlemişim gibi bir zehir var.
Babam burası yatmak için çok güzel, diyor.
Sen de kaldır kıçını biraz gez dünyayı,
Kastamonu’ya git mesela Devrekani’ye
Çok güzelmiş de, bak o zaman geçecek,
Dünya göreceksin, gülümsüyor.
Elim soğuk mermeri okşuyor.
Onun yokluğuna giderken biz
Kardeşlerim annem hepimiz
serin ufkundan geçiyoruz Balkanların
ve bizim oraların havası
Sanki hepimizin zehrine iyi geliyor.
Bana “sen kalk, güllerin altını çapala,
dünyayı belle, ben artık gideyim,” diyor.
