bu süreci dört aşamada incelemek mümkündür.
1. dönem: şapşallık dönemi
bu dönemde sözü geçen yeni mezun insan evladı anlamsız bir mutlulukla başbaşadır. başına neler geleceğinden bi haber olan kişinin çıkış belgesini eline aldığı gün yüzündeki şapşal ve bir o kadar mutlu ifade görülmeye değerdir. çıkış belgesi elinde son bir kez bakar kampüsüne ve içindeki derin huzurla birlikte * evinin yolunu tutar. ailesine memlekete dönmeyeceğini ve okuduğu şehirde iş bulup çalışacağını söyleyen yeni mezunumuz bu dönemde büyük bir özgüven sahibidir aynı zamanda.
2. dönem: ne oluyoruz ya dönemi
kendisi çıkış belgesini almakla beraber hemen internetin başına geçip, ne kadar iş bulmaya yönelik site varsa onlardaki cvlerini bir güzel günceller. sonra durmadan başvuru yapar. otomatik yanıtlama sistemleri, uygun değilsiniz bize mesajları ve gelin görüşelim diyen ama kişinin pekte heveslisi olmadığı iş yerleri ile bolca karşılaşılır. bu sürecin hiç beklendiği gibi olmadığı görülünce yeni mezun kişimiz hemen kendine 'ne oluyoruz ya' demeye başlar. bunu demesiyle birlikte eğitimin hiçbir zaman bitmeyeceğini anlar ve hemen bir kursa kayıt olur. çünkü hiç bir ilanda onu aramamaktadırlar.
3. dönem: depresyon + ani kararlar alıp ne olacağını bekleme dönemi
kişi bu süreçte kursuna devam edip kendini geliştirmekten vazgeçmez ama umutlar artık neredeyse tükenmiştir. aileden gelen memlekete dön baskısı da buna eklenince kişi çok sonraları farkedeceği depresyon belirtilerini göstermeye başlar. kendini uykuya vermeler, hastalık hastası olmalar, ağlama krizleri, bitmek tükenmek bilmeyen bir iç sıkıntısı ve asık surat kişimizden hiç eksik olmaz. son noktaya geldiğini farkeden yeni mezunumuz acil eylem planı oluşturur hemen kafasında. madem burda olmuyor, memlekete de dönmek istemiyorum o zaman istanbul der kendi kendine. artık tutunacak bir dalı olmuştur ve 2. dönemdeki iş arama süreci yeniden devreye girer.
4. dönem: iş buldum ve şu oldu dönemi
henüz yaşanmamış olduğundan hakkında yorum yapılamayan dönemdir.
