Mark twain'in insanı çok değişik bir öğretiyle tanımladığı felsefik kitabıdır. insanoğlunun bütün davranışlarına sebep olan tek güdünün kendi ruhunu tatmin etmesi olduğunu anlatıyor. Ve bunu verdiği kanıt niteliğindeki örneklerle, çok da güzel destekliyor. Tabii yazarın düşüncesi kolay kolay kabul edilebilecek bir şey değil.
Yazara göre; insan bencil, fikir üretmeyen, tamamiyle yaşamını dış etkenlerden etkilenerek sürdüren bir makine. fedakarlık, iyi niyet gibi şeyleri bile kabul etmiyor. bizim fedakarlık sandığımız, iyi niyet olarak algıladığımız her davranışı aslında ruhumuzu tatmin edip, kendi içimizi rahatlatmak adına yaptığımız şeyler olarak tanımlıyor.
Çok değişik bir kitap, okuyucuyla konuşur gibi yazıldığından hiç sıkmıyor.
