önyargıyla izlediğim ve beğenmediğim sıradan bir film. aşk filmi falan değil sadece film. yanlış anlamayın önyargı olumlu yöndeydi, çünkü filmden önce okadar övdü ki çevremdeki insanlar; insanlık tarihinin en güzel aşk filmiymiş havasıyla gittim izlemeye. ama daha ilk dakikalardan belli etti kendini film. başrol oyuncularının inanılmaz yeteneksizliği, senaryonun bir türlü asıl konuya girememesi, filmin akıcılığındaki kısırlık falan filan. bir aşk filminde ya iki insanın doya doya yaşadığı aşk, sıra dışı bir şekilde birbirlerine olan bağlılığı anlatılır, ya da birbirini seven insanların çektiği aşk acılarını. bu filmde kahramanlar ne doya doya aşk yaşadı ne de (son 10 dakika hariç) aşk acısını. esas oğlanın annesinin memleketten gelmesi ve yaşadığı saçma sapan olaylara tam 25 dakika ayıran şahsiyet, aşk acısının başladığı ve asıl gösterilmesi gereken yeri (sevgililerin ayrılmasından sonra geçen 4 sene) 5 dakikada harcadı. çağan ırmak ın tebrik edilmesi gereken bir konu var bence. filmin finalini o kadar güzel hazırlamış ki, bu film 50 saat sürse ve bu 50 saat boyunca filmde hiçbirşey olmasa bile, sonundaki konuşmalar ve ayrı geçen yaklaşık 4 yılın ikişer üçer cümlelik özeti, bu filmin türkiyenin yarısı tarafından sevilmesini sağlardı. zaten bir çok insanda o sahne sayesinde filmi sevdi. tabiki sevmek ya da sevmemek herkese göre değişir. ben bu filmi sevdim diyene kimse bişey diyemez. fakat bu filme sanat filmi diyenlerin, daha önce film izlemediklerine kalıbımı basarım. ve onlara soruyorum sanat adına filmde ne vardı? ya da sanat sanatçısız olur mu? ama ben bu filmin bir faydasını gördüm, kesinlikle yabancı dizilerin, filmlerin kıymetini anladım. lostun bokunun çıktığını düşünenler bu filmi izlesin en az 5 sezon daha ses çıkarmadan lostu izlerler bence. üzüldüğüm noktaysa şu; yıl 2008 ve biz teknoloji gerektirmeyen, sadece senaryo ve oyunculukla halledilebilecek bir aşk filmi bile yapamıyoruz.
