Yolculuk filmlerini severim. Yolculuğun sonunda yolculuğun başındaki gibi değildir çünkü baş karakter. Değişmiş, başkalaşmış, kendinden çok şey çıkarmış, o kadar da şey eklemiştir. Bir de yönetmeninin theo angelopoulos olduğunu göz önünde bulundurursak; ortaya böyle enfes, seyretmeye doyamamalık film çıkmış.
Filmin başında anlatılan hikayenin sonunda gerçekleşiyor olması da mükemmel postmodern detayı da eklemiş.
--spoiler--
-bana hikayeyi anlatır mısın?
+başlangıçta her şey karanlıktı ve daha sonra ışık çıktı. ışık karanlıktan, dünya denizlerden ayrıldı. Nehirler, göller ve dağlar oluştu. Hemen ardından çiçekler, ağaçlar ve hayvanlar, kuşlar...
--spoiler--
