insanların sanırım dönem dönem işte belirli bir topluluktaki arkadaşlıkların hiç son bulmayacağına dair daha farklı bir yaklaşım oluyor. Benim aklıma hep bu konu açıldığında arka fonda hep “anason”şarkısı çalıyor. Şimdi ise bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar insanla, daimi olmasa da genelde konuşuyoruz görüşüyoruz falan. Sanırım ama bu insanın doğası, bunu zaman içinde daha net anlıyorsun...
