Dedemlerin evinin üst katına çıktım bir parça nefes almak adına. Gürültüden, sesten, olaydan, bunaltıdan Bi nebze uzaklaşıp kendime gelmek istedim. 15 dk kadar kendi kendime huzuru yakalamaya çalışırken kuzenim çıktı geldi noldu neyin var diye darlayarak benden bişeyleri dinlemek istedi. Gerçekten anlatmak iyi gelir diye başladım anlatmaya. Henüz 3 dk geçmeden günde 22 saat konuştuğu sözlüsü aramaya başladı. Napıyosun nasılsın derken konuşmaya başladılar.
Bekledim ki belki onu reddedip zamanını ayırır benimle ilgilenir.
Lafıma kaldığım yerden devam etmeme müsade eder..
O kadar aptalım ki anlatmak istediğim için. Yaklaşık 15 dk dır hala konuşuyor, beni 5 dk bile dinlemeyezken telefonda her türlü saçma ayrıntıyı konuşuyor olması gerçekten canımı sıktı. Ben bunu karşımdakine yapamazdım. Her ne kadar sevdiğim insan da olsa bi yerde reddetmeyi bilmek gerekirdi.
Gerçekten yakalamaya çalıştığım huzurum hepten kaçtı.
Bir çok şeyden bugün bir kez daha tiksindim.
