Bir sohbet ortamında 'namus bacak arasında aranmaz, beyin ve kalp çok önemlidir' diyebilirsiniz. Bunu hararetle savunabilirsiniz de.
Ancak beraber olduğunuz kişinin başka biriyle olan ilişkisini duymak istemeyeceksiniz, onun karşı cinsten biriyle başbaşa oturup kahve ya da çay içmesini de istemeyeceksiniz.
Sizden başka birine bakmasını da istemeyeceksiniz.
Size olan sadakatinden emin olmak isteyeceksiniz.
Kitaplarda ya da filmlerde yaşanan ilişkileri iş ciddiye binince unutmak isteyecek, kendinize uygun bir ilişki yaşamak isteyeceksiniz.
Siz ne derseniz deyin; (istisnası olmakla beraber):
namus bizim ülkede hep bacaklar arasında kalacak ve herkes ilk önce oraya bakacak.
Çünkü bizim ülkemizde herkes 'ilk' ya da duruma göre 'son' olmak ister.
