araştırdım sehir disinda okumak diye bir başlık var.. sonra kendi kendime dedim ki ulan sadece üniversiteyi kapsayan bir başlık neden olmasın mına koyim.. sonra ben açtım..
her neyse tanım yapalım bi... şehir içinde okuyanlar için çok caflaflı görünen ama çok zorluğu olan okul şekilidir...
Şimdi Üniversite 2. sınıftayım.. Gerçi bu sene mezun olamıyacağım ama neyse
O zamanlar kafamda canlandırdığım üniversite 5432543543543 nüfusu olan, sosyalliği tavan yapmış, her tarafta gitarlı gençler çimenlerde sevişen gençler falan filandı...
Peki geldiğim yer nasıl bir yer?
Sağı solu mezarlıklarla çevrili arkasında yaklaşık 1000 metre rakımlı uzunca bir dağ bulunan... Gece kurt, köpek, acayip acayip hayvan sesleri gelen önünde bir at yarışı pisti olan mezarlık manzaralı bir okulumsu...
O zamanlar düşünüyordum ki istanbul'dan çıkayım da nereye gidersem gideyim... Hani bunalmıştım aile baskısı ıdı vıdı...
Allah'tan şuan Kocaeli-Gölcük'teyim.. Eğer bu tutmasadı Trabzon-Vakfıkebir olacaktı ki o zaman istediğim zaman istanbul'a gelemeyecektim...
Evden ayrılınca çok kötü oluyor bazı şeyler... Ev arkadaşlarınız satıyor sizi gün geliyor bi bakıyorsunuz kapının önündesiniz.. Bi bakıyorsunuz arkadaşınızın boğazına sarılmışsınız ... Bi bakıyorsunuz sevgiliniz size para veriyor...
Hele yemek, temizlik, bulaşık, kira, faturalar ayrı bir dert... istanbul'da olsaydım zaten kira vermiyoruz fatura falan umrumda değil zaten.. E annem yemeği yapıyo kıyafetlerimide yıkayıp ütülüyo...
Ne güzel yaşar giderdim..
Mesela şuan internet cafe'deyim burdan cıkınca evime gitcem (öğrenci evi) kendime makarna yapıp yicem... belki yanına bir de pilav yaparım... burada öğrendim yemek yapmayı.. öğrenmek zorundaydım...
Diyeceğim o ki arkadaşlar üniversite kendi şehrinizde okunur adam gibi... Hani aileniz eğer cok baskıcı değilse, haftada bir iki gece dışarıda kalmanıza izin verirse o zaman üniversite hayatını anlarsınız...
Yoksa benim gibi her gün makarna pilav su bulaşık gider gelir bu...
vay anasınıııı editi: ulan duygulandım şimdi haa.. vay anam vay neler yaşamışım lan ben. he sözlük? aradan geçmiş 4-5 sene, okulum bitmiş, evlenmişim vs...
şimdi 2013'teki kelebek olarak söyleyebilirim ki mutlaka ama mutlaka her insan evladının 1 kere şehir dışında en az 1-2 sene yaşaması gerekiyor. üniversite olur olmaz orasını bilemem ama bu kişisel gelişim için çok büyük bir nimet.
dipnot: okul bitince bulaşıklara daha dokunmuyorsunuz gençler.
