Ben mukemmel bir insan degilim. Mukemmel olmak nedir?, onu bile bilmem ustelik. Sen, belki mukemmel olani istiyorsun. Bunu verebilecek kisi olmayabilirim. Su siralar istedigim sey mukemmel olmak degil. Lanet olasi gunlerin bir an once bitmesi ve hayata, normale donmemiz. Gercekten de normale donebilir miyiz? Bizim normalimiz ne tam olarak? Uzun zaman sonra ilk defa yanimdan gecerken gulumseyerek suratima bakmandan normale donebilecegimiz anlamini mi cikartmaliyim? Hata yapiyorumdur belki? Bos yere kendimi umitlendirip tekrardan sana kosmayi hayal ederek hata yapiyorumdur. Ben bencil bir insanim, her zaman kendimi ve cikarlarimi dusunerek hareket ederim. Ama soz konusu arkadaslarim, ailem veya sen olunca bencil olamiyorum iste. Bunu her ne kadar fark edemesen de sana karsi bencil olamiyorum. Keske olabilsem, hic dusunmeden ustelik. Keske bencil olabilsem. Sen olmadan hicbir sey olamiyorum sanirim.
Sen olacak misin peki yanimda? Yoksa hep uzaklarda.
