ikona (Yunanca εἰκών) Doğu Ortodoks Kilisesi, Oryantal Ortodoksluk, Katolik ve bazı Doğu Katolik Kiliselerinin kültürlerinde en yaygın şekli resim olan dini bir sanat eseridir. Türkçeye Fransızca icône sözcüğünden geçmiş olan kavramın kökeni
Yunanca eikon "benzerlik, resim, portre" sözcüğüdür. Bu sözcük ise yine Yunanca eikenai (gibi olmak) kökünden gelir. En yaygın konular; Mesih, Meryem, azizler ve meleklerdir. Özellikle bir veya iki ana figür üzerinde yoğunlaşan portre tarzı görüntülerle ilişkili olsa da, terim aynı zamanda Doğu Hristiyanlığıtarafından üretilen ve anlatım sahneleri de dahil olmak üzere çeşitli sanatsal basındaki dini imgelerin çoğunu kapsar.
ikonalar ayrıca metal, döküm taş, kumaş üzerine işlemeli, ahşap üzerine boyanmış, mozaik veya fresk işlerinde yapılmış, kağıt veya metal üzerine basılmış vb. şekilde olabilir.
Doğu Ortodoks geleneği, Hristiyan ikonalarının üretiminin Hristiyanlığın ilk günlerinden bu yana devam ettiğini ve o zamandan beri süregelen bir gelenek olduğunu iddia ediyor. Modern akademik sanat tarihi, ikonalar daha önce var olmuş olsa da, geleneğin sadece 3. yüzyıla kadar izlenebileceğini ve Erken Hristiyan sanatından sağ kalan ikonaların daha sonra olanlarından büyük ölçüde farklı olduğunu düşünmektedir. Daha sonraki yüzyılların ikonaları, çoğu zaman hayatta kalsa da, genellikle 5. yüzyıldan sonraki ikonalarla yakından bağlantılı olabilir. ikonaların yaygın imhası, 726-842 arası Bizans ikonoklazması sırasında meydana geldi, ancak bu, ikonaların uygunluğu sorununu kalıcı olarak çözdü. O zamandan beri ikonalar Batı kilisesinin resimlerinden çok daha büyük bir tarz ve konu sürekliliğine sahip oldu. Aynı zamanda değişim ve gelişme oldu.
