Dostoyevski insan ruhunu etkileyici bir şekilde gözler önüne seriyor. Bir insanın çelişkilerini, zayıflıklarını, çaresizliklerini anlatabilecek en uygun kelimeleri kullanarak görünür kılıyor.
insancıklarda en üst tabakada yoksulluk duruyor. Yoksulluk bir insanın karakterini en iyi gösteren kavram. Makar Devuşkin cebinde biraz para olunca başka biri, cebinde parası kalmayınca bambaşka biri oluyor.
"Edebiyat da çok iyi bir şey, Varenka, çok iyi bir şey! insanların kalplerini güçlendiren, eğiten bir şey. Edebiyat bir tablo, bir ayna; ifade tutkusu, ince bir eleştiri, edebe yönelik bir eğitim ve belge diyen cebinde parası olan Devuşkin; parası bitince şunları söylüyor:
"Ne yapayım kitabı! Kitap da neymiş? içine kişiler sokulmuş bir masal! Roman da saçmalık olsun diye yazılmıştır, aylak insanlar okusun diye; Ne olacak yani, size Shakespeare falan derlerse, bakın, edebiyatta bir Shakespeare var, derlerse; Shakespeare de saçmalık, bütün bunlar cidden saçmalık ve hepsi de sırf hiciv için yapılıyor!
Varvara karakteri parası olmayınca etrafına iyilik saçan, sürekli kibar olmaya çalışan bir durumdayken zengin bir eş adayı bulurbulmaz değişiyor. Makar Devuşkin'i bir başına bırakıyor.
Dostoyevski'nin karakterleri çok gerçekçi. Sanki sizin, benim yanımda yaşayan ve hepimiz gibi olan kişiler. Dostoyevski'nin bu kadar büyük bir yazar olmasının sebebi de bu kanımca. Dostoyevski sizi anlatıyor, beni anlatıyor. Yan komşumuzu, zengin arkadaşımızı, mutsuz kardeşimizi...
