işini yapan insan koşullar ne olursa olsun yapar, yapmayan da koşullar ne olursa olsun yapmaz. bu iş ahlakından çok daha önce bireysel sorumluluk ve vicdan meselesidir.
fakat şöyle de bir gerçeği unutmamak gerekir Ki; bu ülkenin sağlık çalışanları da, çalışmayanları da uzun zamandır eşit şekilde yıpratılıyor ve haksızlığa uğruyor.
ağır ve uzun iş saatleri, güvensiz ve sağlıksız çalışma koşulları, yetersiz ücret gibi daha pek çok madde sayılabilir elbette. bir çalışanı yıpratan, çalışma enerjisini elinden alan her şeyi yaşıyorlar neredeyse. o yüzden ben, korkma ve panik yapma lüksleri dahi olmayan içinde bulunduğumuz bugünlerde, hak ettikleri saygıyı ve takdiri tekrar kazanmış olmalarına çok seviniyorum.
çünkü diğerlerinin hepsi bir kenara sadece bu, bir insanı motive etmeye ve yaptığı iş her ne olursa olsun elinden gelenin en iyisini yaptırmaya yeterli fikrimce.
dilerim dualarımızı ve alkış seslerimizi işitiyorlardır.
