uyku düzenimin son 1 haftada sabah 7-16 olmasıdır. bu kadar çok uyuyan biri değilim ama yapacak hiç bir bok yok. evde uzun süre kalınca olmuyor bir yerden sonra hiç bir şey. hayatım düzeninde olsaydı, şuan uzaklarda olanlar yanımda olsaydı belki öyle huzurlu olurdum ki, stok yapar evden aylarca çıkmazdım belki de. unumu eledim eleğimi astım nasılsa derdim. ama yok işte. hiç bir şey yolunda gitmezken hayatımda uzun zamandır, tam da her şeyi düzene oturtuyorum derken onca tecrübe ve bilgiye rağmen bir de bu corona saçmalığı çıktı.
ve hayatıma en büyük darbeyi de bu vurdu. belki hayatımın tek gerçek insanına sahip olmak üzereyim. ve yapacaklarım da onunla beraber senkronize bir biçimde hayatımın yoluna girmesini sağlayacak ama bu corona saçmalığı beni bırakın 1 yıl geriye atmayı tüm geleceğimi yok edebilir.
