Tarihteki en şanlı zaferlerimizden biridir, kutlu olsun, şehitlerimize müteşekkiriz.
Bu vesileyle bazı yanlışları da düzeltmek lazım. 18 mart deniz zaferimizin tarihidir ama Çanakkale'de kazandığımız bütün zaferlerin anısına kutlanmaktadır. Bu sebeple atamızın deniz zaferimizde bulunmamasını bahane ederek, onu ananlara laf eden yobaz tayfası ciddiye alınmamalıdır.
Deniz zaferimizin önemini küçültmek açısından değil ama gerçeklerin bilinmesi açısından bazı ek açıklamalara da ihtiyaç var:
Müttefikler 18 mart'tan önce boğazın ege yönündeki dış kısımlarında bulunan mayın hatlarımızı temizlemişti. Fakat boğazın ortasında ve Marmara tarafında daha 9 mayın hattımız daha vardı ve buralarda boğaz daraldığı için topçu atışlarımız daha etkili oluyor, düşmanın işini zorlaştırıyordu. Nusret gemisi henüz dokunulmamış orta mayın hatlarımızın hemen ilerisindeki bir koya gece vakti mayın döşendi. Müttefik gemileri orta mayın hattımıza gelmeden orada battı. Demeye çalıştığım, müttefiklerin bu girişimi daha baştan başarısızlığa mahkumdu, çünkü boğaz girişindekilerden farklı olarak çoğu seyyar olan toplarımızın ateşi altında 9 mayın hattını sökmeleri zaten olası değildi. Aldıkları acı ders bu gerçeği fark etmelerini sağladığı için deniz yolundan geçmeyi bir daha denemediler.
Düşmanın başarıya en çok yaklaştığı anlar, 18 mart değil, akabinde yaptığı çıkarmalarda yaşanan bazı anlardır. O anlarda atamızın yaptıkları düşman raporlarında da açıkça görülmektedir. Durum böyle olunca komuta açısından zaferimizdeki en büyük pay atamıza aittir.
