belki bölümüne aşıktır ve metroda otobüste istediği gibi okuyabilmek çalışabilmek için elinde taşıyordur. insanın kendi bölümünü sevmesi bambaşka bir şey, isterse sevgiden alnına yapıştırıp gezer. sen kenardan köşeden ne yapabilirsin ki. bunun nesi kötü ki.
omzuna ağırlık vermek istemiyor olabilir, çantasına tam sığmıyor olabilir, elinde taşırken daha rahattır. ya da sebebi yoktur, senin benim kadar düşünmemiştir de öyle taşımak istemiştir. asıl kompleksi, sıradan eylemlerde bile ''bir yükseklik'' amacı arayan insan yaşıyor. başkaları hangi hareketle nasıl daha yüksek diye düşün kudur. biz çatır çatır mutluyuz o kitaplarla, istediğim yere istersem kafamda taşırım. sen zihniyetine yan.
