ergenlik yıllarımda önyargılı düşündüğüm doğrudur. sonra karşıma çıkan insanlarda bunun önemli olmadığını, ince sesli bir erkeği sevdiğimde anladım. sesini duyanlar telefonda ''... hanım'' derdi hatta. ama ne sevilmekten ne çekiciliğinden bir şey kaybediyor bu insanlar. burda ne denirse densin, her zaman duyulan şeyi sorgulayın ve gerçek hayattaki duruma bakın. gerçek hayatta böyle değil. aksine kendi tonlarını bir cinsiyet çağrıştırdığını düşünmeksizin gururla kullanan insanlar. ve öyle de olmalılar.
ses tonu, o insana özgü güzel bir özellik. incesini çirkin, kötü ilan eden kim ve neye göre ediyor? kesin kayınbabası ince seslidir gdjk sevilen insanlar sesleri düzgün, kaşları düzgün insanlar diye mi seviliyorlar bu hayatta gerçekten? yoksa bizi mutlu eden, kahramansı, naif, minnoş insanlar oldukları için mi?
ince sesleri, onların tarzının bir parçası ve eminim görmeyi bilseniz öyle bir seversiniz ki.
