Bu aralar beni en çok zorlayan takıntım ellerimin ıslak olması. Ay bayılcam. Anlatırken bile içim sıkılıyor.
Tabakları sudan geçirirken ve bulaşık makinasına dizerken ara ara ellerimi iyice kurulayıp sonra yeniden suyun içine sokuyorum. Çünkü o ıslaklığa dayanma seviyem var, onu anladım. En ufak su gelse elime koşa koşa kuruluyorum. Evde önceleri kağıt havlu kalmadı. Sonra tuvalet kağıtları yığmaya başladım mutfağa. Sonra havlulara geçtim. Havlunun en ufak ıslak olması ile ilgili ayrı bir takıntım olduğu için sürekli yeni havlu ihtiyacı oluşmaya başladı. Evde temiz havlu kalmadı. Eldiven takıyorum, onu yine kuruluyorum bu arada.
Bir ara acaba banyo yaparken eldiven taksam mı yoksa ellerimi suyun dışında mı tutsam gibi bir soru sordum. Bihter gibi küvetlere uzanıp o suyun içinden 8 saat çıkmayan bir insana göre bir takıntı değil bu. Ben suyun içinde olmayı severim. Özellikle vücudumu saran ve geniş olmayan bir alansa o kedi gibi keyiflenirim.
Ellerime nemlendirici boca ettim, taktım üstüne eldiveni. Vıcık vıcık böyle. Oturdum öyle. Beynime güya senden güçlüyüm tribi atıyorum. Soktum bir kova suyun içine ellerimi, bekledim öyle. Ellerimi yıkadım, kurulamadım. Sonra yine gidip yıkadım. Kurulamadım. Ağlayasım geldi yalan yok ki bir ara sinirlerim aşırı bozuldu.
Bir süre sonra geçti bu takıntı. Dünden beri yine başladı. Ellerimi kesip atarak sorunu çözmeyi planlıyorum. Bakacağız.
