ama kimse bilmiyo. kime ne benim canımın acısından...
'saklanma' demişti bir sözlük yazarı, saklandığımı çarpmıştı bir tokat gibi yüzüme.
ama ben yine saklanıyorum.
sözlükte hep gizemli yazarım, bir şeyler yazsam da tematik mode on, msn'de görüntüm hep çevrimdışı... kimseyle tek kelime edesim yok, ne sanal hayatımda, ne de gerçek hayatımda. canım evden çıkmak istemiyo. telefon faturam da hiç bu kadar az gelmemişti, faturayı görünce ağlamak geldi içimden, ne oldu bana, ne yapıyorum ben diye düşündüm, bulduğum cevap hiç hoşuma gitmedi.
canım acıyo ve saklanıyorum yine. kolay mı vazgeçmek alışkanlıklarından...
