Cumhuriyetin kurucu kadrosunun yaşadığı dönemde şöyle bir algı vardı. Farklılıklar ayrıştırıcı unsurdur. O dönem için bu konuda çok haklıydılar çünkü farklı olan her unsur ayrıldı. Bir ulusallaşma süreci yaşandı ve herkes ayrı ayrı devlet kurdu. Bu kürtlere bakışta da soru işaretleri yarattı. acaba bir kürt isyanı çıkar ve bölünmez bütün olarak zaptedilmiş coğrafya bölünür mü düşüncesi vardı. şimdi bu arada biz bunlara sanki vatandaşmışlar gibi de davranmadık değillermiş gibi de davranmadık. hep böyle bi üvey evlat muamelesi. hep böyle bi ulan amerika acaba bunları fişfikler mi.
Bu dalga motor görüş yüz yıldır devam ediyor. arada kürtleri eritiriz meritiriz diye düşündük ama hevaller asimle olmadılar. bu asimilasyon planı tutmayınca biz de ne yapacağımızı bilemedik. zira bir başka planımız yoktu. şimdi herkes leyla leyla takılıyor. sanki şöyle bir atraksiyon olsa da heyecanlansak diye bekliyor gibi herkes. ama olmaz. zira herkes geçmişten bir şekilde ders aldı.
özellikle türkiyenin bölgedeki kürt sorunu ile ilgili üç maymunu oynaması hiç has olmadı. hatta üç tas has hoşaf oldu yani. bir diğer ifadesi ile ya herro ya merro da olmadı. öyle mal gibi bişey oldu.
bu işin en güzeli asimle olmadan entegre olmalarını sağlamaktır. aslında bu ifade bile haksızlık oluyo zira hevaller zaten kendi memleketlerindeler. kendi ülkelerindeler kendi vatanlarındalar. sadece, biz artık, öyle değillermiş gibi davranmayı bırakmalıyız.
ayriyetten kürdistan işçi partisi (PKK) bir kürt ulus devleti kurulmasını desteklemiyor mesela. bu da enteresan bi bilgi.
