top player seviyesinde başlama gafleti yaparak ağzımın payını aldığım oyun. malum hepimizde golcü ruhu var izlediğimiz maçlarda milyon dolar alan topçuların kaçırdığı gollerden sonra hangimiz ben bile atarım amk bunu dememiştir ki hatta abartıp ninemde atara bile getiren arkadaşlar vardır. neyse konuya dönersek 17 yaşında istikabali parlak bir türk genci olarak başladım oyuna. ilk amatör maçımı yaptıktan sonra hollanda ligi eredivise ye gitmekte karar kıldım. gurbetçi misali oraya uyum sorunu yaşamam çok türk var ne de olsa diye düşündüm. gelen tekliflerin içinde beni cezbeden roda oldu. (neden diye sormaya roda deyince aklıma moda sahili geliyor bu hoş oluyorum)efenim öyle çok götüm kalkık bi yıldız adayı değildim beni 5 6 antreman maçına çıkardılar 2 sinde kazara gol attım ve sonunda ilk 18 e girdim ama ne eziyet sevgili teknik direktörümüz beni oyuna 80 den önce almıyor kalan 10 dakikada tuncay misali koşuyorum sahada hatta bi' keresinde auta çıkıcak topa orta sahadan koşmaya başladım. neyse sonra insafa geldi pezeveng 45 dk oynatmaya başladı ama bırak golü isabetli pas atınca sevinir hale geldim ve sezon ortasında roda nın bana uygun olmadığın karar verip den haag mıdır nedir o takıma gittim adamlar lig sonuncusu bende kendimi göstermek için bundan iyi fırsat olmazz diye düşündüydüm ama nafile ulan rodayı arar oldum takım 3 pas yapamıyor ki üst üste forvete pas atsınlar. neyse sezon sonunda lig bittiğinde 30 maçta 1 golüm vardı ve ben gelecekten ümidi kesip kazandığım 3 5 kuruşla emlak işine girmeye karar verdim. o sırada serie a dan reggina kapıma geldi. gel penchecim dedi. bende emlak işi italya da daha karlı olur diye tercih ettm kendilerini.
italya maceram hollandaya göre daha iyi başladı. 3. maçta shadaydım dk 45 te ve o güne kadar attığım en güzel golü attım zaten toplamda 2. golümdü ya neyse. gaza geldim tabi akabinde bi 7-8 maçlık periyotta ilk 11 e kadar yükseldim sezonun ilk yarısı bittiğinde 9 golüm vardı. devre arasında gelen cazip teklifleri regginaya olan manevi bağlılığımdan dolayı reddettim ki sonra bundan pişman olacaktım. 2. yarı başladı il iki maçta 5.5 rating ile oynayıp 3. maçta çift sarıdan atılınca beni antremana yolladı ipne antrenör. bende de az biraz yıldız kaprisi olayı başlamıştı tabi boru mu lan 18 yaşında seria da 9 golle takımımın lideri idim. çıkmadım antremanlara o sezon boşa geçti. sezon sonu kapımı bir çok italyan takımının yanı sıra wearside (kanımca sunderland oluyor)adlı premier lig ekibi istedi. artık hayallerim değişmişti emlakçılıktan vazgeçmiş ve dünyanın en zor liginde oynamak için can atıyordum. bende çok düşünmeden kabul ettim.
ve ingilteredeyim o yağmurlu ve kasvestli hava bana son derse denk gelen ve havanın kararmaya başladığı anda yaptığımız maçları hatırlattı. daha bir amatör ruh ile başladım lige. takıma girmek çok zor olmadı 5. maçımda 11 çıktım. sezonu 12 golle kapattım ve yeni sezonda da takımımda kalmaya karar verdim. fakat takım iddiası olmayan bir takımdı ve bu benim beklentilerimi karşılamıyordu. sezon ortasında pompy;(porsmouth eminim) beni ısrarla istedi ve defoe, crouch gibi forvetlerle oynamak kariyerimi ilerletir diye kabul ettim.tabi 11 e girmem biraz zaman aldı sezonunun ilk yarısı bittiğinde 9 maçta 0(sıfır) gol ve 500 küsür dakika alabildim.tam bu esnada arkadaşım sezon sonunda oyunun zorluğu ile oynama yapabileceğimi söyledi. hemen bi' seviye aşağı düşürüp devam ettim sezonun kalanını 13 gol ile bitirirken transfer piyasasının göz bebeği idim. ama porsmout u satmadım yeni sezonda ama takım hedeflerimden uzaktı ve bende lig 3. sü olan tottenam dan gelen teklifi kabul ettim arada. ve yeni takımıma bomba gibi giriş yaptım goller ardı ardına gelirken 7 küsür ratingimi gören fatih hocam beni milli takıma çağırdı milli forma ile 6 maç oynadım ve 2 gol attım. bu arada harbiden milli takım çok iyi top oynuyor. yeni klübüm 3 kulvarda birden ilerliyordu. masters cupta ve d1 league cupta final oynadık ama maalesef emre belüzoğlu misali bu 2 final maçında da bulunadım biri sakatlık diğeri kart cezası sebebiyle.sezonu lig kupası galibi ve lig 3.sü olarak tamamladık.masters cup ta finalde real madride kaybettik.ama önemli değildi yeni sezon yeni hedef derken.sezon sonunda abramovic in chealse si kapımı çaldı yaptıkları teklife hayr demek mümkün değildi üzülerek te olsa profosyonel sebeplerden dolayı north east london ı terkettim. şu an chealse da mutluyum drogba yedeğim hafiften tırsmıyor değilim soyunma odasında herif arıza çıkaracak diye zaten mourinho dan sora pek bi kaprisli olmuş ipne frank dedi bana da lampard işte canım. 2 kulvarda ilerliyoruz ligde liderin 3 puan gerisinde 3.,şampiyonlar liginde 2. turdayız ayrıca 6 golle gol krallığında liderim grup maçları sonunda. kupadan liverpool eledi bizi ipneler nolcak oldum olası sevmem zaten onlardan gelen teklii duygusal sebeplerden kabul etmedim. evet 8-0 ın etkisi büyük tamam.
manyak oldum anlayacağınız pes yüzünden günlerdir.gerçek ile sanal hayatım içiçe geçti.buluşmak isteyen arkadaşalara maç günlerim dışında randevu veriyorum.hatta bazıları ile menejerim aracılığı ile haberleşebiliyoruz ancak. 23 yaşındayım ve istikbalim parlak biliyorum. futbolu siyah beyazlı forma ile bırakmak tek amacım zamanı geldiğinde o güne kadar giydiğim her forma için kanımın son damlasına kadar savaşıcam.
edit:ulan şampiyonlar ligi kupasını kazandırdım kupayla bi tur attırmadınız yazıklar olsun. ilk fırsatta gidiyorum chealse den...
edit 2:gitcem demiştim oluuum ben size bekle beni camp nou....
