emekli albay misali balkondan belime kadar sarkıp '' incelik yahu ! '' demek istiyorum.
selamlaşmak kadar hoş, incelikli bir şey var mı ? kaldı ki, her gün geçişirken de olsa gördüğünüz insanlara selam vermek nezaketin bir gereğidir. ben bazen yürürken samimiyetle gülümseyen insanlara dahi selam veriyorum. bunu bir ego meselesine dönüştürecek ne var merak ediyorum.
birkaç sene evvel uzungöl' e gitmiştim, o sıralar henüz arap akınına uğramamış ve beton yığınlarıyla çirkinleşmemişti.. sabah çıkıp göl kenarında yürürken bir amcayla karşılaştım, şivesinden anladığım kadarıyla trabzonluydu, uzaktan gülümseyerek geldi, birbirimize günaydın deyip yolumuza devam ettik. tanışmıyorduk, ondan sonra da hiç tanışmadık. fakat o sıcak gülümseme, günaydın deyişindeki naiflik tanıdığım pek çok insandan daha tanıdık geldi ve trabzon' u sevdirdi bana. bir selamlaşma güzel bir hatıra olabilir bazen, böyle inceliklere sahip çıkmak gerek.
