Bu gece saat 3 e doğru aldığım bir telefonla babamın hastaneye kaldırıldığı, yoğun bakımda olduğu ve durumunun kritik olduğu haberini aldım. Hastaneye gittikten 1 saat sonra doktorlar yapılacak bir şey kalmadığını başımızın sağ olduğunu söylediler. işte o an hissettiğim duygu bu gariplikti. Üzülmedim mi, üzüldüm. Üzülecek kadar da olsa içimde sevgi kalmamasına üzüldüm. Onunla yüzleşmeden, sözlerimin tamamını içimdeki zindana hapsedip gittiği için üzüldüm. Telefonunu bana verdiklerinde geçmişe baktığımda ensest porno videoları olmasına üzüldüm. Kendi kızı yaşındaki kızlara çaresizce attığı mesajlara üzüldüm. Garip hissediyorum sözlük. Babam öldü ama üzgün olmamın nedeni ölmesi değil. Açıklayamıyorum işte. Garip.
