Troçki'nin, Stalin'den hiçbir farkı yoktu. Bir kere Troçki, Stalin'in zorunlu kolektivizasyon projesinin ve agresif sanayileşme politikasının fikir babasıydı. Bugün Troçkistler, Stalin'i bu politikaları hayata geçirmekte ''geç kaldığı'' için eleştirmektedir zaten. Troçki, Bolşevik iktidarının ikinci adamıyken, SSCB'nin Birinci Dünya Savaşı'ndan çekilmesine şiddetle karşı çıkıyor, ''devrimci'' savaşın Avrupa'ya yayılması gibi hayalci, gerçek dışı, savaş yorgunu Rus halkının çıkarlarıyla tezat teşkil eden bir tutum sergiliyordu. Onun için ideoloji, halkının selametinden önce geliyordu. Daha sonra Stalin'e karşı kullanacağı sözümona ''demokrat'' siyasi tezlerin büyük bir kısmını, vaktiyle bastırılmaları ve partiden atılmalarında rol oynadığı işçi Muhalefeti'nden araklamıştı. Anarşist ve sol-komünist dernekler kapatılıp, dağıtılırken Lenin'in baş destekçisiydi. Hayatının son dönemine kadar SSCB'de tek parti iktidarına karşı herhangi bir eleştiri getirememiştir, öyle de bir ''demokrattır'' Troçki. Zaten iç Savaş'la beraber Duma'nın, yani parlamentonun kapatılıp, tek parti iktidarıyla ikâme edilmesi politikasının en ateşli savunucularındandı kendileri. iç Savaş sona erdikten sonraki kuruluş sürecinde, sendikaların komünist partiye bağlanması, fabrikalarda askeri bir hiyerarşinin tesis edilmesi gibi bazı ''cin'' fikirler ileri sürmüşlüğü de vardır Troçki'nin. Bu öneriler Lenin'e bile ''fazla'' gelmiş olmalıydı ki, kendisi bu önerileri açıkça reddederek, bunları dile getirdiği kongrede Troçki'yi yalnız bırakmıştı.
Stalin'in iç Savaş'ta işçi sınıfının büyük ölçüde kırılması sonucu partide doğan boşluğu köylülerle doldurmasına da şiddetle karşı çıkmıştır Troçki. iktidarın ''bilinçsiz'' köylülerin eline geçmesindense, uluslararası devrim yardımlarına yetişene kadar parti seçkinlerinin ve bürokrasinin elinde bulunmasını tercih ediyordu. Buradan da anlaşılacağı üzere, Stalin'e kıyasla Troçki'nin köylülere bakışı çok daha menfiydi. Kibirli, diğer insanları hakir gören bilindik bir orta sınıf entelektüeliydi Troçki. SSCB'yle ilgili ''devrimi diğer ülkelere yaymak'' yüksek rizikolu politikası dışında herhangi bir siyasal stratejisi bulunmamaktaydı. Kendisine açıkça cephe alana kadar Stalin'in yükselişini ve politikalarını bilfiil desteklemekten de çekinmemiştir Troçki ayrıca. Kronstadt'ta barış görüşmesine davet ettiği sol-komünist tandanslı askeri liderleri kurşuna dizdiren, oradaki devrim kahramanlarının ''keklik gibi vurulmaları'' talimatını veren kişi, eli kanlı Cheka'nın kurucularından, Mahnovişçina'nın sebebidir zât-ı âlileri.
Troçki iktidarı öylesine bencilce arzuluyordu ki, ikinci Dünya Savaşı esnasında Nazizmle ölümüne bir mücadeleye tutuşmuş SSCB'deki yoldaşlarına hem SSCB'ye, hem de Nazi Almanyası'na başkaldırmalarını salık verecek kadar ileri gidebilmiştir. ''Onların Ahlâkı, Bizim Ahlâkımız'' adlı eserinde dönüp dolaşıp, güya görünüşte reddettiği ''amaç her türlü aracı haklı kılar'' pozisyonunu savunmakta hiçbir beis görmemiştir. Troçki'nin diğer her türlü kötülüğünün temelinde bizzat bu inanışının yattığı kanaatindeyim ben. Bu adamın tıyneti budur yani, kimse kimseyi kandırmasın.
