insan özlüyor, kaçtığı yeri özlüyor, sevmediği yeri bile özlüyor. insanlarını özlüyor, dostlarını, komşularını ama en çok da geri döndüğünde tekrar göremeyeceği insanlarını özlüyor. zaman akıyor, geri gelmiyor gelmeyecek. gidenler de geri dönmeyecek. güzel günler de geri gelmeyecek. hani kadıköyde lal vardı sıcak şarabı çok güzeldi geri dönüp o sıcak şarabı tekrar içtiğimde aynı güzellikte olmayacak biliyorum ya da nevizadede aspera oranın da güveçte karidesi çok güzeldi ama bugün gitsem aynı lezzette değil. zaten ne kadıköy eski kadıköy ne de nevizade eski nevizade. insanlar gibi mekanlar da değişiyor çağa ayak uyduruyor. kimse bıraktığım gibi kalmıyor. bazen insan kardeşini bile tanıyamıyor. sadece yutkunup olanları uzaktan izliyorsun. zaten elinden bir şey gelmezse neye nasıl engel olabilirsin ki?
