Nazım Hikmet, Kemal Tahir’e yazdığı bir mektupta kendisinden şöyle bahsediyor;
“Onu tanırım. Enteresan çocuktur, ne sen ne ben onunla ahbap olabiliriz.
Lüzumundan fazla münevver, bir bilgin.”
Harvard’da eğitimini bitiren şerif çalışmalarına devam etmek üzere Türkiye’ye döner. Burada arkadaşlarıyla beraber “adımlar” adında dergi çıkarır fakat dönemin hakim olduğu zihniyet karşısında yazdıkları “milli menfaatlere düşmanlık” olarak görülür ve tutuklanıp 27 yıl hapse mahkum edilir. Harvard’daki arkadaşları durumdan haberdar olur böyle önemli bir ismin hapiste çürümesi fikrine razı gelmez ve abd hükümeti şerif’e sahip çıkar, 40 gün sonunda serbest bırakılır.
Her şeye rağmen şerif bir kere daha ülkesine dönmek çalışmalarına burada devam etmek istemişti fakat bu sefer de eşinin amerikalı olması memurluk yapmasına engel görülmüş ve kendisi memurluktan çıkarılmıştı. soyadını değiştirmesindeki tek sebep değildi fakat gayrı bardağı taşıran son damlaydı. O günden sonra türkiye ile olan bağları tamamen kopar. çocuklarına Türkçe isim vermez, Türkçe tek bir kelime bile yazmaz. Türkiye’den gelen röportaj taleplerini de geri çevirir. E adam dünya çapında büyük ses getirsin her şeye rağmen ülkesine dönüp çalışmalarına burada devam etmek istesin ama sen gel önüne taş koy. Hay ret bir şey.
